Berkin Elvan

Berkin Elvan eğer o sıcak Haziran’da yaralanmasaydı, büyük bir ihtimalle onu hiç tanımıyor olacaktık. Gençlik cehennemi olan bu ülkede ne yazık ki, biz gençlerimizi ancak öldürüldükten sonra tanıyoruz. Berkin’in ölüm haberinin kara bir bulut gibi ülkeyi kapladığı gün (11 Mart 2014) Artı 1 TV’de Can Dündar’a bağlanan Ece Temelkuran boğazına düğümlenen hıçkırıkla şöyle diyordu:

-Ben bu çocukları öldürülmeden tanımak istiyorum!

Ama Türkiye’nin özel(!) siyasi iklimi her dönemde benzeri güzergahlardan geçiyor. Arkasında kalan kanlı ve karanlık yolda gencecik insan bedenleri kalıyor!

Berkin’in toprağa verildiği gün yani dün 12 Mart, bizim için bir başka acılı dönemin başlangıç tarihine denk geliyordu. Takvim yaprağıyla özdeşleşen o dönemde gençler sürek avı ile öldürüldüler. İçlerinden sağ kalanlar arasında olan dönemin DEV-GENÇ Başkanı Ertuğrul Kürkçü yıllar sonra küçük bir dertleşme anında bu satırların yazarına şöyle diyecekti:
-12 Mart’ta gençliğin kafasını kopardılar!

12 Mart; Denizleri, Mahirleri, Ulaşları, Sinanları, İboları öldürüp geçti. Ardından 12 Eylül geldi. O da 17 yaşındaki Erdal Eren ile başladı kıyımlarına…

12 Eylül uzun erimli projeydi. Devlet ülkenin Batısını temizlemişti(!) bütün hışmıyla Güneydoğu’ya Kürt gençlerine yöneldi. (Devlet öldürülecek Kürt genci kalmayınca “Barış Süreci” başlattı!)

1997’deki 28 Şubat Süreci’yle yeni bir siyasi organizasyonun fitili ateşlendi. Bir türlü yüzde 25’leri aşamayan Siyasi İslam, estetik cerrahiyle yüz değişikliği yaparak 2002 seçimleriyle sahneye çıktı.

Artık askerlerin devri sona ermişti. Eski bir mağdur başa geçmişti. Türkiye demokrasiye doğru “İleri” doğru hamle yaptı. Yeni iktidar 11 yıllık kesintisiz yönetiminden sonra gelip devletin zulüm durağına park etti! İlk büyük sınavında da devletin vurucu gücünü gençlere çevirdi.

Gezi Parkı Direniş’iyle birlikte tıpkı 12 Mart 1971’deki gibi gençleri göz önünde birer birer öldürmeye başladı. Siyasi duruşunun önemi yoktu. Genç olması yetiyordu. Berkin Elvan gibi henüz genç olma aşamasına bile varamayanlar da bu şiddetten nasiplerini aldılar.

Yaşanan hiçbir şey boşuna değildir. Berkin’in uzun yaşam savaşını kaybetmesiyle birlikte bütün ülke ayağa kalktı. Bu büyük tepkide ülkenin kara tarihine gömülmüş bütün gençlerin acısı ve öfkesi vardı.
Küçücük bir çocuk, koca bir ülkeyi bir araya getirdi!

 Nazım Alpman
nazimalpman@birgun.net